“Іншала, Мадона, іншала — гэта зборнік апавяданняў, у якіх мяшаюцца Захад і Усход, учора і сёння, хрысціяне і мусульмане, Асманская і Габсбургская імперыі, старая і новая Югаславія, харваты, баснійцы, сербы, чорныя, белыя… Адзінай канстантай застаецца Боснія. Гэтая кніга напісана не словамі, а тугою і любоўю.
Усе апавяданні ў гэтай кнізе ўзніклі на аснове народных песень з Босніі або Далмацыі, якія я слухаў або проста чуў мімаходзь і пад якія я рос, сталеў, жыў. Усё гэта песні, а значыць, апроч тэксту, маюць і сваю спяваную мелодыю, а таксама атмасферу, якая гэтай мелодыяй ствараецца. Некаторыя з іх вельмі папулярныя на ўсёй паўднёваславянскай прасторы. Іх спяваюць з розных нагодаў як прафесійныя спевакі, так і аматары, людзі музыкальныя і немузыкальныя, п’яніцы ў сельскай карчме, адукаваныя і неадукаваныя. Такія песні — нешта накшталт гукавога фону паўднёваславянскіх краінаў, асабліва Босніі і Сербіі.
Іншыя песні, паводле якіх я пісаў гэтыя апавяданні, амаль не вядомыя, цяжкія для спявання, або ў іх тэкстах ёсць нешта такое, што не дазваляе іх спяваць з любой нагоды. Бальшыня як лірычных, так і эпічных баснійскіх і далмацкіх песень маюць апавядальны характар. У іх або экспліцытна расказваецца нейкая гісторыя, або пра тую гісторыю можна здагадвацца. Я шмат гадоў уяўляў сабе, якая гісторыя, якое вялікае здарэнне, прыватныя чалавечыя паку ты, які лёс або які важны момант у жыцці чалавека стаіць за кожнай асобнай песняй.
Гэтым я займаўся з дзяцінства. Так я і слухаў песні, уяўляючы, што ў іх адбываецца, якая гісторыя, або з якой гісторыі яны нарадзіліся.
Гэтая кніга — спроба ў дарослым веку напісаць пра тое, што не давала мне спакою яшчэ ў дзяцінстве.
Спадзяюся, што беларускі чытач у нейкай з гэтых гісторый пачуе і нейкую далёкую мелодыю. Або ўявіць сабе песні, якія стаяць за гэтымі гісторыямі. Я быў бы рады, бо гэтак спраўдзіцца важны сэнс гэтай кнігі. (З “Пасляслоўя да беларускага выдання”).
“Іншала, Мадона, іншала — гэта зборнік апавяданняў, у якіх мяшаюцца Захад і Усход, учора і сёння, хрысціяне і мусульмане, Асманская і Габсбургская імперыі, старая і новая…
Комментарии
Карысная падборка, дзякую. Шкада толькі, што перакладаў папулярных клясычных твораў нават на Палічцы вельмі мала, а была ж у пачатку 90-х добрая серыя "Скарбы сусьветнай літаратуры".
Дзякуй вам за дапаўненні. Сапраўды шкада, але радуе, што хаця б коласаўскія выданні (з чорнай "Літаратурнай скарбонкі") можна набыць у Цэнтральнай кнігарні за смешныя грошы, як і "Бібліятэку французскай драматургіі".
Прагледзела паліцу, у другі шэраг кніг лезці паленавалася.
Серыя, аналагічная "Па кім звоніць звон": Мерымэ "Навелы", Шолам Алейхем "Тэўе-малочнік", Лангфела + Уітмен, Гётэ "Фауст", Стэйнбек "Гронкі гневу", Вазаў "У ярме", Шылер "Вершы і балады. Драмы", Райніс "Выбранае", Шэкспір "Санеты, трагедыі", Ман "Доктар Фаустус";
2 "поўныя" пераклады Бібліі (Сёмухі і Чарняўскага);
серыя "Бібліятэка замежнай прозы" (кнігі малога фармату ў цвёрдай вокладцы): Грэм Грын "Стамбульскі экспрэс", Генрых Бёль "Більярд а палове дзесятай", Джордж Оруэл "Ферма. 1984", Экзюперы "Планета людзей", Мапасан "Навелы", Сіменон "Пад страхам смерці", Гашак "Госць у хату", Камю "Чужаніца", Марыяк "Тэрэза Дэскейру. Клубок гадзюк", Сартр "Мур", Коба Абэ "Жанчына ў пясках";
невялікі зборнік Байрана, Беранжэ,
усё, далей не залезу))