Лучшие произведения Роберто Калассо

Ktoś, kto żyje obecnie, doświadcza najbardziej wyraziście i dojmująco codziennej niewiedzy co do tego, gdzie stawia stopę. Teren jest sypki, linie się podwajają, materiały się prują, perspektywy chwieją. Można wówczas odczuć z większą oczywistością, że znajdujemy się w „nienazwanej teraźniejszości”. Pomiędzy 1933 a 1945 rokiem świat dokonał próby samounicestwienia i próba ta częściowo się powiodła. Ten, który wyłonił się później, był bezkształtny, prymitywny, superpotężny. W nowym tysiącleciu świat jest bezkształtny, prymitywny i coraz bardziej superpotężny. Nie pozwala się uchwycić w żadnej swojej części. To świat rozbity, nawet w oczach naukowców. Nie ma własnego stylu i posługuje się wszelkimi możliwymi stylami. Auden zatytułował Wiek niepokoju, swój krótki, wielogłosowy poemat umiejscowiony w nowojorskim barze, pod koniec wojny. Dziś głosy te brzmią bardzo odlegle, jakby dochodziły z innej doliny. Niepokoju nie brakuje, lecz nie jest on dominujący. Dominuje nieistotność, zabójcza nieistotność. To wiek nieistotności.

In this revelatory volume, Roberto Calasso, whom the Paris Review has called 'a literary institution', explores the ancient texts known as the Vedas. Little is known about the Vedic people who lived more than three thousand years ago in northern India: they left behind almost no objects, images, ruins. Only a 'Parthenon of words' remains: verses and formulations suggesting a daring understanding of life.
'If the Vedic people had been asked why they did not build cities,' writes Calasso, 'they could have replied: we did not seek power, but rapture.' This is the ardor of the Vedic world, a burning intensity that is always present, both in the mind and in the cosmos. With his signature erudition and profound sense of the past, Calasso explores the enigmatic web of ritual and myth that define the Vedas. Often at odds with modern thought, he shows how these texts illuminate the nature of consciousness more than neuroscientists have been able to offer us up to now.