Роберто Калассо — библиография

In this revelatory volume, Roberto Calasso, whom the Paris Review has called 'a literary institution', explores the ancient texts known as the Vedas. Little is known about the Vedic people who lived more than three thousand years ago in northern India: they left behind almost no objects, images, ruins. Only a 'Parthenon of words' remains: verses and formulations suggesting a daring understanding of life.
'If the Vedic people had been asked why they did not build cities,' writes Calasso, 'they could have replied: we did not seek power, but rapture.' This is the ardor of the Vedic world, a burning intensity that is always present, both in the mind and in the cosmos. With his signature erudition and profound sense of the past, Calasso explores the enigmatic web of ritual and myth that define the Vedas. Often at odds with modern thought, he shows how these texts illuminate the nature of consciousness more than neuroscientists have been able to offer us up to now.

'Tiepolo: the last breath of happiness in Europe'
The eighteenth-century Venetian painter Giambattista Tiepolo spent his life creating frescoes that are among the glories of Western art, yet he remains shrouded in mystery. Who was he? And what was the significance of the dark, bizarre etchings depicting sacrifice and magic, which he created alongside his heavenly works? Roberto Calasso explores Tiepolo as the last artist of the ancien regime and at the same time the first example of the "painter of modern life" evoked by Baudelaire. He was the incarnation of that peculiar Italian virtue sprezzatura: the art of not seeming artful.

'It will be read and re-read not as a treatise but as a story: one of the most extraordinary that has ever been written of the origins of Western self-consciousness' Simon Schama
The marriage of Cadmus and Harmony was the last time the gods of Olympus feasted alongside mortals. What happened in the distant ages preceding it, and in the generations that followed, form the timeless tales of ancient Greek mythology. In this masterful retelling of the myths we think we know, Roberto Calasso illuminates the deepest questions of our existence.

Ktoś, kto żyje obecnie, doświadcza najbardziej wyraziście i dojmująco codziennej niewiedzy co do tego, gdzie stawia stopę. Teren jest sypki, linie się podwajają, materiały się prują, perspektywy chwieją. Można wówczas odczuć z większą oczywistością, że znajdujemy się w „nienazwanej teraźniejszości”. Pomiędzy 1933 a 1945 rokiem świat dokonał próby samounicestwienia i próba ta częściowo się powiodła. Ten, który wyłonił się później, był bezkształtny, prymitywny, superpotężny. W nowym tysiącleciu świat jest bezkształtny, prymitywny i coraz bardziej superpotężny. Nie pozwala się uchwycić w żadnej swojej części. To świat rozbity, nawet w oczach naukowców. Nie ma własnego stylu i posługuje się wszelkimi możliwymi stylami. Auden zatytułował Wiek niepokoju, swój krótki, wielogłosowy poemat umiejscowiony w nowojorskim barze, pod koniec wojny. Dziś głosy te brzmią bardzo odlegle, jakby dochodziły z innej doliny. Niepokoju nie brakuje, lecz nie jest on dominujący. Dominuje nieistotność, zabójcza nieistotność. To wiek nieistotności.