Рысы

Убачыла кнігу Глобуса ў шорт-лісце намінантаў Прэміі Гедройца і засумавала. Чытаць яе не планавала, бо пагартала і зразумела, што нічога новага там не знайду. Больш за 10 гадоў таму, калі вучылася ў апошніх класах школы і паступала на філфак, я была ў захапленні ад яго творчасці. Гэта былі смелыя і эпатажныя творы, асабліва пасля школьнай праграмы. Дамавікі, якія гвалтуюць жанчын, вадзянікі і аголеныя бландзінкі. Таксама Глобус заўжды шчыры ў выказваннях, асабліва калі яны маюць негатыўную афарбоўку. Лёгка сказаць пра чалавека нешта добрае, пахваліць. Цяжэй напісаць пра яго гадасць, ды каб усе, і асабліва той чалавек, прачыталі гэта. Ёсць і іншы Глобус, лірычны, які піша пра сям’ю і робіць гэта шчыра і з вялікай любоўю ў кнігах “Дом” і “Сям’я”. Але апошнія гады разгортваю чарговую кнігу…