Лучшая рецензия
Смотреть 3
Самае нечаканае ў гэтай кнізе, што аўтару ўдалося напісаць яе без песняў жалю і роспачнага плачу. Нават, так бы мовіць, з вясёлымі ноткамі, калі аўтару ўдавалася знайсці ў архівах нейкую цікавую, часам пікантную гісторыю, то яна абавязкова трапляла ў кнігу, вяртаючы з архіўнага пылу таму бурліваму, рамантычнаму, самаахвярнаму жыццю рысы рэальных чалавечых стасункаў.
Сяргей Шупа, як ён сам прызнаецца, першую палову 90-х гадоў пражыў у Беларускай Народнай Рэспубліцы. Дакладней, у архівах БНР, бо працаваў з імі і ў Вільні, і ў Менску. У выніку гэтай тытанічнай працы ў 1998 годзе пабачылі свет два таўшчэзныя тамы пад назвай “Архівы БНР”, у якіх Шупа сабраў і ўпарадкаваў ўсё тое, што тычылася захаваных пісьмовых матэрыялаў БНР – ад розных палітычных заяваў і мемарандумаў, да прыватных цыдулак…
