Лучшая рецензия
Смотреть 3
Пасля прачытання гэтай кнігі цябе агортвае лёгкі, як восеньскі туман на паплавах, сум. Сум па мінулых днях, па ўчорашніх пачуццях, па сябрах і прыгодах дзяцінства, па няспраўджаных марах.
Уладзімір Сцяпан – мастак па адукацыі. І ягоная проза вельмі візуальная, амаль кінематаграфічная.
Усе ягоныя навэлы і апавяданні, якія аўтар аб'яднаў пад вокладкай кнігі «Адна капейка», можна ўмоўна падзяліць на дзве катэгорыі: аповеды пра сябе і аповеды пра людзей, якіх пісьменнік сустракаў на сваім жыццёвым шляху.
Найбольш кранальнымі і настальгічнымі ў Сцяпан атрымліваюцца апавяданні, у якіх ён згадвае сваё дзяцінства. Вось і само апавяданне «Адна капейка», якое дало назву кнігі, пра дзяцінства і пра мары. Аўтар апісвае незвычайнае здарэнне: аднойчы ў дзевяць гадоў ён знайшоў адразу 87 капеек; аднак…
