
Адам Глобус — о писателе
- Родился: 29 сентября 1958 г. , Койданаво, Белорусская ССР, СССР
Биография — Адам Глобус
Адам Глобус - псевдоним Владимира Вячеславовича Адамчика - белорусского писателя-прозаика, эссеиста, поэта, издателя и художника.
Родился в г. Дзержинске Минской области в семье белорусского писателя Вячеслава Адамчика (белор. Вячаслаў Адамчык). С 1959 года живёт в Минске. Окончил педагогическое отделение Минского художественного училища им. А.К. Глебова (1977), художественное отделение Белорусского театрально-художественного института (1983 ). Работал чертёжником, художником-реставратором, художником-оформителем, редактором журнала «Родник» (с 1987 года). Занимается издательской деятельностью (в издательстве «Сучасны літаратар»). Жена — Елена Адамчик, известный белорусский фотограф. Имеет…
двух детей и внука.
Являлся одним из основателей и участником неформального объединения молодых литераторов «Тутэйшыя» («Здешние», 1986-1990), которое в силу обстоятельств занималась не только литературой, но также выражало и активную социальную и политическую позицию. В частности, в октябре 1988 года объединение организовало, ставшую впоследствии традиционной, первую в Белоруссии акцию поминовения жертв советского режима под названием «Дзяды», с многотысячным шествием и митингом. Член Союза писателей СССР (1988), Союза белорусских писателей (с 1989 года).
Первые публикации стихов — в 1981 году (еженедельник «Літаратура і мастацтва», журнал «Маладосць»). Стихи и рассказы А. Глобуса переведены на основные языки мира, а также на осетинский и каталонский. Печатался в Великобритании, Германии, Словении, Чехии, Польше и России. На русском языке вышли книги «Оборотни» (1991), «Demonokameron» (1993) и «Лирика BY» (2007), составленная из переводов поэзии, сделанных русскими поэтами Александром Ерёменко, Алексеем Парщиковым, Вячеславом Куприяновым, Дмитрием Мизгулиным, и лирической прозы, переведенной Святозаром Барченко и Алексеем Андреевым.
Сапраўднае імя Адама Глобуса - Уладзімер Адамчык. Ён нарадзіўся 29 верасьня 1958 г. у горадзе Койданава ("Дзяржынск") у сям'і пісьменьніка Вячаслава Адамчыка.
З 1959 жыве Менску. Скончыў пэдагагічнае адзяленьне Менскага Мастацкага Вучылішча (1977), Беларускі Дзяржаўны Тэатральна-Мастацкі Інстытут (1983). Працаваў чарцёжнікам, мастаком-рэстаўратарам, мастаком–афарміцелем, рэдактарам у часопісе «Крыніца-Родник» (з 1987).
Цяпер займаецца выдавецкай дзейнасьцю (выдавецтва "Сучасны літаратар"). Заснавальнік Таварыства Маладых Літаратараў "Тутэйшыя" (1986-1990).
Працуе ў галіне паэзіі і прозы. У друку пачаў выступаць зь вершамі ў 1981 (газэта «Літаратура і мастацтва», часопіс «Маладосьць»).
Вершы і апавяданьні А. Глобуса перакладзены на асноўныя мовы сьвету, а таксама на асяцінскую і каталонскую, друкаваліся ў Вялікабрытаніі, Нямеччыне, Славеніі, Чэхіі, Польшчы і Расеі
Книги
Смотреть 37Библиография
«Парк» (паэзія, 1988)
«Адзінота на стадыёне» (зборнік апавяданьняў, 1989)
«Сьмерць — мужчына» (1992)
«Скрыжаваньне» (1993)
«Дамавікамерон» (1994)
«Толькі не гавары маёй маме» (1995)
«Койданава» (1997)
«Новы дамавікамерон» (1998)
«Post scriptum» (1999)
«Тэксты» (зборнік ўсіх папярэдніх кніг, 2000)
«Браслаўская стыгмата» (2001)
«Сшыткі» (2003)
«Дом» (2005)
«сУчасьнікі» (2006)
«Літары» (2006)
«Казкі» (2007)
«Convolutus»,(2008)
«Замак»,(2008)
PLAY.BY (2009)
Публікаваўся ў складзе зборнікаў:
«Тутэйшыя» (зборнік твораў удзельнікаў Таварыства «Тутэйшыя», 1989)
«Круглы год» (зборнік хоку беларускіх паэтаў, 1996).
На русском языке вышли книги:
1991 Оборотни
1993 Demonokameron
2007 Лирика BY
Премии
Ссылки
Рецензии
Смотреть 2914 сентября 2014 г. 00:38
1K
4
Адам Глёбус - сапраўдны майстар малой прозы і, хоць і рана яшчэ падсумоўваць вынікі, напэўна, галоўнае маё кніжна-беларускае адкрыццё гэтага году.
"Койданава" - гэта чарговая варыяцыя на тэму "страчанага свету дзяцінства". Без асаблівага бляску, без ідэалізацыі. Гэта гімн малой радзіме, роднаму мястэчку, яго жыхарам. Без залішняга пафасу, просты і шчыры. Насамрэч, такія вось замалёўкі аб звычайным пакідаюць пасля сябе значна моцнае уражанне, чым нястрыманыя усхваленні, рэальнасць якіх заўжды ставіцца пад пытальнік, падаецца перабольшанай, а таму - несапраўднай. Недаверу да апавяданняў Адама Глёбуса не ўзнікае - я сама неаднойчы чула такія гісторыі. Як з-за дробязі прыходзілі да "зялёнага змію", як гінулі самыя прыгожыя дзяўчаты, як хлопчыкі ездзiлi па хлеб на роварах, як сусед спазніўся…
26 февраля 2014 г. 02:27
1K
4.5
- Мы павiнны вынайсцi беларускi варыянт сексуальнай гульнi. Я адчуваю ў сабе здатнасць на такое адкрыццё...
Вось наш адказ Джавані Бакача і сваеасаблівы працяг лініі Яна Баршчэўскага ў адным флаконе. Нячысцікі выраслі. "У XIX стагоддзi, любы, усе казкi засталiся ў мiнулым.". Нячысцікі канца ХХ стагоддзя займелі новыя забавы. І калі туманнікі традыцыйна палохаюць каханкаў у цёмным лесе, дык русалкі чакаюць мужыкоў у лазнiцы, дамавікі робяць з жанчынамі "тое, што людзi звычайна называюць актам" і пішуць лісты гаспадарам, каб распавесці, якім чынам разнастаіць сэксуальнае жыццё, а дваравiкі катаюцца на опелях. Дарэчы, у сучасным фальклоры з'яўляюцца і новыя героі - кадравік апускае шторы на акне, адпачыннік поіць жанчын каньяком у бары, цікаўнік задае пытанні, газавік бярэ з гаспадыні…