2 Сюжэт злілі ва ўнітаз

За рэдкім выключэннем завяршэнне якой-небудзь серыі не расчароўвае. На жаль, да годнага сюжэту дацягвае не кожны цыкл. Тут - менавіта такі выпадак, калі я засталася ў поўным расчараванні. Маё абурэнне - вось канец гісторыі.

Пачатак трэцяй часткі мяне парадаваў. Ужо ўзнікла надзея на тое, што далей сюжэт будзе развівацца адэкватна. Але не, бліжэй да сярэдзіны і канца героі пачалі тварыць нейкую лухту, ад чаго вочы закочваліся хутчэй сонца. Як быццам адзінай тэмай сталі любоўныя адносіны ў розных іх праявах. Куды дзеўся дэтэктыўны дух?

І хай мяне паб'юць тапкам прыхільнікі пары Ліў-Генры, я застануся пры сваім меркаванні: Генры - лох педальны, а не герой-палюбоўнік. Увесь час лавіла сябе на думцы, што мне вельмі хацелася сцерці яго з гісторыі. Хлопец быў у поўным неадэкваце і паводзіў сябе як заклапочаны падлетак. Яго харызма не проста знікла. Яе не было першапачаткова. Ды і галоўная гераіня таксама не засталася ў баку: надзела ружовыя акуляры і не мае намеру іх здымаць.

Самым адэкватным персанажам мне здаўся Грейсан. Заўважце, нават не Мія, малодшая сястра Ліў, якую нам прадставілі як маленькага генія. Ужо не ведаю, што курылі персанажы кнігі, але нармальнасцю яны не адрозніваюцца.

І добра б толькі паводзіны герояў давалі падставу негатыўна паставіцца да кнігі. Але стваралася ўражанне, што нават аўтар не разумела, хто злыдзень. Яна кідалася ад аднаго да іншага і ў выніку выйшла неядомая сумесь. Мабыць, аўтар ужо сама стамілася ад герояў і вырашыла іх проста зліць ва ўнітаз.

Адзінае, што мяне парадавала, - раскрыццё асобы Лэдзі Таямніцы. З мяне атрымаўся дрэнны дэтэктыў, таму што я не здагадалася, хто хаваецца за нікам. Менавіта гэтая сюжэтная лінія асабіста для мяне выйшла ўдалай. Чаго не скажаш пра астатніх.

Можа, з-за дрэннага сюжэту і непрыемных персанажаў я так доўга адкладала рэцэнзію. Але нават цяпер, праз час, магу сказаць, што ўся трылогія выклікала толькі расчараванне. Здаецца, Керсцін Гір - не мой аўтар. Прынамсі, не ў цяперашні час.