1 Дрэннае знаёмства з аўтарам

Знаёмства з калумбійскім пісьменнікам не задалося. А я ж так загарэлася ідэяй прачытаць менавіта гэты твор пасля таго, як галоўная гераіня фільма "Інтуіцыя" вырашыла згуляць у гульню з лёсам і напісала ўнутры кнігі свой нумар тэлефона для новага знаёмага, а потым прадала яе букіністам. Увогуле, я вырашыла пазнаёміцца з гісторыяй у свядомым узросце.

На жаль, цяпер я разумею сваю маму, якая так і не дачытала "Каханне...". Але я не прывыкла кідаць чытанне, нават калі кніга мне не падабаецца. Вось і тут, давячыся словамі, адкладаючы чытанне, я з гонарам магу сказаць, што падужала том. Пытанне - навошта? Толькі для таго, каб у размове з кімсьці калі-небудзь узгадаць, што знаёмая з творчасцю Гарсіа Маркеса? Іншае тлумачэнне свайму ўчынку я не бачу, таму што гісторыя для мяне апынулася расчараваннем.

Пачнем з таго, што я не ўбачыла ніякай гісторыі кахання. Я ўбачыла толькі праследаванне, уцёкі ад пачуццяў, але кахання для мяне не было нідзе, акрамя як у назве. Ды і чума там таксама хутчэй для антуражу. Хацелася нейкіх неверагодных эмоцый, жадання з-за адчування надыходзячай смерці, аднак нічога не заўважыла. Я ўбачыла пошласць, якая відавочна была ні да месца, прастытуцыю, педафілію, самагубства. Валасы на галаве ўставалі дыбарам, калі я хацела збегчы ад жудасных апісанняў, але мяне працягвалі мучыць, катаваць, а я дабраахвотна дазваляла гэта рабіць. Дыялогаў было вельмі мала (паказвае тое, што кнігу можна лёгка аднесці да разраду сусветнай класікі), ды і падзелаў на главы не было - суцэльны тэкст з доўгімі, складанымі сказамі. А я ўжо адвыкла ад гэтага стылю пісання.

Зрэшты, гэтая кніга відавочна не можа быць прыкладам таго, якім патрэбна быць каханне праз гады. Наадварот, я б такога кахання не хацела зусім. Гэта ненармальныя псіхічна нездаровыя адносіны, якіх баішся і не хочаш цярпець. Чужая для мяне гісторыя з непатрэбнымі падрабязнасцямі. На жаль, гэта анты-топ.