Лучшие книги Франца Сіўко

Праз асэнсаванне калізій і ўчынкаў мінулага да ўсведамлення ўласнай экзістэнцыйнай сутнасці ў дні сённяшнім — так можна вызначыць лейтматыў змешчаных у гэтым зборніку чатырох аповесцей. Аб’яднаныя агульным месцам дзеяння, займальнасцю фабулы і наяўнасцю дэтэктыўнай інтрыгі, усе яны вылучаюцца дасканаласцю моўнага складніка, вынаходлівасцю ў пабудове сюжэта, адметнасцю аўтарскага падыходу да выкарыстання сродкаў мастацкага адлюстравання падзей і характараў.

Франц Сіўко - адзін з самых цікавых і арыгінальных сучасных празаікаў, спадчыннік класічных традыцый Яна Баршчэўскага і Уладзіміра Караткевіча. У кнігу ўвайшлі: бясспрэчны бестселер - прыпавесць "Удог", напісаная ў стылі магічнага рэалізму, і новыя творы "Шула - магаполіс" і "Дзень бубна".

Слоўная эквілібрыстыка ў працэсе пісьма цікавіць аўтара кнігі ў той ступені, у якой спрыяе найбольш дакладнай падачы факта. Голы факт, так бы мовіць, штрыхкод рэчы, падзеі, уражання пры гранічнай сцісласці мастацкага аздаблення - вось яго мэта ў такім жанры, як эсэ. Слова для яго - матэрыял, з якім ён падчас працы абыходзіцца і даволі бесцырымонна, і разам з тым - паважліва. Пра што сведчыць дадзены зборнік эсэ, складзены з ужо друкаваных раней і новых твораў.

У новай кнізе Франца Сіўко — тры аповесці: «Цымант», «Дзве вясны дзяцей Прыяпа» і «Плебейскія гульні».

У кнігу ўвайшлі прыпавесці вядомай трылогіі “Удог”, якія адлюстроўваюць праявы ментальнасці айчыннага грамадства, экзістэнцыйныя варункі яго культурна-этнічных трансфармацый на пераломных гістарычных этапах; апавяданні — мастацкая інтэрпрэтацыя досведу пісьменніка ад назіранняў і роздуму над жыццёвымі з’явамі і калізіямі дзён прамінулых і дня сённяшняга; эсэ — вынік сузірання і філасофскага аналізу.

У новую кнігу прозы Франца Сіўко ўвайшлі аповесць “Тыдзень вялікай коткі”, суплёт эсэ, сярод якіх вылучаецца “Сволач паводле Брэма” і апавяданні “З Індыі з любоўю”, “Духі Нізіннае Еўропы” і “Тры растанні”. "Што ў кадры, што па-за кадрам – біятланістцы Туры Бергер залішні, ды, відаць, і збольшага памяркоўны гламур падчас спаборніцтваў не пагражае. Лоб і шчокі ў кропельках поту, абсівераныя вусны з камяком прымерзлае сліны понізу, няправільныя абрысы твару – ці ж пра такое марыць спешчаны размаітасцю праяваў жаночага хараства топ-менеджэр «Плэйбоя»? Зацятаю ўпартасцю ды несучаснасцю хады на трасе Тура Бергер нагадвае мне колішнюю суседку, вясковую дзеўку Тарэсу Ц.. Гарт, узрослы на глебе сялянскай рупнасці – хараство будзённага."

У адным горадзе жылі блізняты, брат і сястра. Дзяўчынку звалі Валяй, хлопчыка — Колем. Абое хадзілі ў другі клас, сядзелі побач за партаю, разам рабілі ўрокі. Неяк задала настаўніца дзецям хатняе заданне: вывучыць алфавіт.

Гэта ўжо другая кніжка маладога празаіка. Пісьменніку не ўскружыла галаву першая ўдача, ён напружана працаваў, адточваў пяро і зараз у сваіх дэтэктыўных аповесцях выяўляе сябе як добры майстра сюжэтнай інтрыгі, удумлівы аналітык чалавечых узаемаадносін.