Новинки Пётра Гурского

Этот мир построен на крови подземного народа, побежденного и униженного, но до сих лелеющего планы мести. В этом мире города-государства плетут заговоры друг против друга, в нем обитают настоящие драконы, а по дорогам бродят чудовища и живые паяцы в масках из человеческой кожи. Здесь самый краткий путь проходит по сводящим с ума Живым лабиринтам, а к преступнику может прийти таинственный человек в белом, который хочет его простить. И нет ничего хуже этого прощения. Охотник за головами Кестель получает заказ на воровку и убийцу, которая некогда сбежала из жестокого Ордена, заправляющего в этих землях. Кестель должен доставить ее в город…

Це світ після великої війни та знищення цілого народу. Світ, де дракони й мандрівні чарівники такі ж реальні, як політики та наймані вбивці. У цьому світі невпокоєний мисливець за людьми Кестель Нетса шукає славнозвісну Алію Лов, небезпечну втікачку з таємничого ордену Ама. Екзотичні пейзажі, давня історія, що раз у раз відбивається в теперішньому, і хитросплетіння інтриг — все це витворює темне фентезі Пйотра Ґурського!

«Закон ордену» — це повернення до похмурих і фантастичних джерел. Ґурський хвацько обігрує кліше, вражаючи прямо в серце не-сподіваними фразами.
Міхал Цетнаровський, редактор журналу «Нова фантастика»

Як можна не закохатись у фентезійний роман, який починається оргією з німфами?!

Rzeczywistość bywa bardziej ponura od legend
Mija już trzeci rok od czasu, gdy Trzynaście Księstw dokonało masakry starożytnego ludu Hung, i nawet ci, którzy współczują pokonanym, osiedlają się w odebranych im podziemnych miastach. Tylko nieliczni wiedzą, że choć wojna się skończyła, to stary lud pozostaje strażnikiem powierzonej mu tajemnicy. Właśnie ją chce poznać kierujący się bezwzględną regułą kobiecy zakon Ama.
Alija Low, uciekinierka z zakonu, trafia do niewoli. Prywatny łowca nagród zobowiązuje się dostarczyć ją do Argolan, gdzie kobieta ma walczyć na śmierć i życie na Arenie. Choć nie sprawia wrażenia niebezpiecznej, o jej okrucieństwie krążą legendy.

Komisarz Kruk powinien odczuwać satysfakcję, że prokurator Marta Krynicka została oskarżona o morderstwo i siedzi w więzieniu. A jednak nie wierzy w jej winę, chociaż świadkowie widzieli, jak z bronią w ręku wybiegła z domu zastrzelonego mężczyzny. Owszem, Albert Adamiak pisał na nią skargi i stawiał jej poważne zarzuty, ale czy z tego powodu posunęłaby się do morderstwa? Kruk postanawia przyjrzeć się sprawie i rozpoczyna nieoficjalne śledztwo. Każda zebrana przez niego informacja rodzi kolejne pytania i wątpliwości. Dlaczego wpływowi rodzice Krynickiej nie udzielają córce należytego wsparcia? Czy świadkowie są wiarygodni? Dlaczego nikomu nie zależy na rzetelnym dochodzeniu?

Krukowi udaje się dotrzeć do prawdy, odkryć sieć powiązań polityki i biznesu ze światem przestępczym, ale to zwycięstwo będzie miało gorzki smak.

Na plaży w Jelitkowie znaleziono skórzany worek, przykryty warstwą podmorskich roślin i muszli. Przez rozdarcie wystawała z niego zniekształcona ludzka dłoń.

Prokurator Marta Krynicka nalega, by śledztwo poprowadził komisarz Sławomir Kruk, który rozwiązał już niejedną równie makabryczną sprawę. Wezwany z urlopu policjant rozpoczyna żmudne zbieranie dowodów i przesłuchania świadków. Jednak, wbrew jego oczekiwaniom, największym problemem okazuje się współpraca z prokuraturą, która teraz sugeruje, by nie wnikał zbyt głęboko w sprawę i zakończył dochodzenie tak szybko, jak to tylko możliwe. Kruk nigdy nie był niczyją marionetką, dlatego nadal uparcie dąży do prawdy, ale ta sprawa zaczyna go przerastać. Nadepnął na odcisk bardzo wpływowym i niebezpiecznym ludziom.