Вессель те Гуссинкло0.0 Ewout Meyster is zeventien en denkt de wereld en het leven begrepen te hebben, en dat zal hij zijn naïeve vriendjes wel eens tonen. Verbazen wil hij hen, maar ook de wereld, met zijn ‘optredens’ op straten en pleinen. In gesprekken met zijn vrienden legt hij uit hoe je een echte persoonlijkheid wordt, en wat je moet doen om belangrijk te worden en niet ‘onbenullig’ te blijven. Voor Ewout is het belang van deze gesprekken erin gelegen dat hij, zichzelf spiegelend aan de ‘onbenullige’ vriend tegenover hem, zijn eigen superioriteit oefent en tegelijkertijd bewezen ziet. In De hoogstapelaar zien we de terugkeer van Ewout Meyster. In De verboden tuin (1986) probeerde hij de paradijselijke wereld van zijn eerste kinderjaren te hervinden. In De opdracht (1995) oefende hij als veertienjarige om populair en indrukwekkend te zijn tussen de oudere jongens in het zomerkamp. In De hoogstapelaar waant Ewout zich de situatie geheel meester, maar tegelijkertijd is hij onderhevig aan de krachtige tegenwind van zijn depressies en zijn angsten.
Шенг Схейен4.7 «Авангард — это не направление и не стиль в искусстве и, на мой взгляд, не теория. Авангард — это менталитет, образ жизни, выражавшийся не только в творчестве художников, но и в каждой фибре их души, в их убеждениях и поведении. Авангард носил радикальный характер, в том смысле что отвергал существующий порядок, загнавший искусство в угнетающее прокрустово ложе академических канонов. Только в качестве методов борьбы с этим гнетом художники использовали не камни, ружья или бомбы, но провокационные акции, перформанс и эпатаж, а также высмеивали “общественный вкус”». (Шенг Схейен)
Маренте де Моор0.0 Soms klinkt het als trompetgeschal. Soms als een voorwereldlijk beest. Het is iets meteorologisch, zeggen ze tegen elkaar om zichzelf gerust te stellen. Of wellicht zijn het aardplaten die over elkaar schuiven en zo hun onheilspellende geluid voortbrengen.
In Foon is de duistere klank van de natuur, waarvoor Nadja en Lev geen afdoende verklaring hebben, nooit ver weg. De eens zo idealistische biologen wonen in een afgelegen huis in de Russische bossen. Ze dreven er een asiel voor verweesde berenwelpen. Maar de vrijwilligers komen niet meer, en terwijl Lev zijn geheugen verliest, strijdt Nadja tegen haar herinneringen. Waar is iedereen gebleven? Wat gebeurde er in het jaar dat ze al tien jaar probeert te vergeten?
In deze magistrale roman over eenzaamheid leren de personages, ver van de ontwrichte samenleving die ze zijn ontvlucht, hoe ze zich moeten verhouden tot hun geliefden, tot de geschiedenis en tot de dierenwereld waarvan ze deel uitmaken. Als alle zekerheid wegvalt, is het de verbeelding die hen overeind houdt.
